به گزارش روابط عمومی دبیرخانه شورای عالی عتف دکترسپهر قاضی نوری، دبیرستاد توسعه فناوری‌های نرم و هویت ساز معاونت علمی ریاست جمهوری، در خصوص مزیت نمایشگاه‌های تقاضا محور نسبت به مدل‌های رایج نمایشگاهی گفت: چندین دهه است که ما در کشور روی عرضه علم و فناوری سرمایه گذاری کرده ایم. به این صورت که هر کسی در هر حوزه‌ای که به آن علاقه داشته، علم و فناوری را توسعه داده و پس از آن دنبال مشتری این دستاورد رفته است. طبیعتاً در اکثر مواقع شانس پیدا کردن مشتری زیاد نیست. لذا اکنون باید به صورت تقاضا محور کار کنیم.

وی ادامه داد: یعنی یکبار هم بگوییم فناوری‌هایی را توسعه داده‌ایم که یک مشتری پای آن ایستاده است. براین اساس وقت ما صرف کاری نمی‌شود که مشتری برای آن وجود ندارد. در این شرایط نمایشگاه‌های تقاضا محور به پژوهشگران و شرکت‌های دانش بنیان نشان می‌دهد چه حوزه‌هایی دارای بازار تضمین شده هستند.

دبیرستاد توسعه فناوری‌های نرم، معاونت علمی ریاست جمهوری در پاسخ به اینکه برگزاری نمایشگاه‌های معکوس (Reverse Expo) تا چه میزان می‌تواند در تقویت ارتباط صنعت و دانشگاه موثر باشد، گفت: جواب: در این رابطه علاوه بر بحث ارتباط میان صنعت و دانشگاه، مساله دولت و جامعه مدنی هم مطرح است که به آن چهار وجه می‌گویند. اگر ما این چهار متغییر را در یک زنجیره ببینیم، نمایشگاه‌های مذکور می‌تواند نقش رابط را ایفا کند. به ویژه آنکه علاوه بر دو طرف یعنی دولت و صنعت، دانشگاه‌ها و جامعه مدنی (مردم) می‌توانند ببینند دستگاه‌ها در حال انجام چه کاری هستند.

وی ادامه داد: بنابراین نمایشگاه‌های تقاضا محور می‌توانند باعث همپوشانی بین چهار دایره دولت، دانشگاه، صنعت و جامعه شوند و اگر ما بتوانیم این نمایشگاه ها را اثربخش کنیم، خودشان تبدیل به یک نهاد محوری می شوند که بعد مدتی سازمان‌دهی پیدا می‌کنند و به شکل دائمی، فرهنگ و اقتصاد را می چرخانند.

عضو هیئت علمی دانشگاه تربیت مدرس در پاسخ به اینکه با توجه به ظهور و رشد موفقیت‌آمیز شرکت‌های دانش بنیان در کشور، نمایشگاه‌های تقاضا محور تا چه می‌تواند به توسعه این شرکت‌ها کمک کنند، گفت: به رغم برخورداری شرکت‌های دانش بنیان ما از نیروهای خلاق اما همگی مشکل بازار دارند و به این دلیل بسیاری از آن‌ها در آستانه ورشکستگی هستند. لذا بهتر بود ما از ابتدا چنین نمایشگاه‌هایی برگزار می‌کردیم و سپس براساس تقاضا و نیاز، شرکت دانش‌بنیان تاسیس می‌کردیم. البته درحال حاضر هم فرصت وجود دارد و ضروری است شرکت‌های دانش بنیان خودشان را با این تقاضاها تطبیق دهند.

وی ادامه داد: فقط نکته مهم در این است که باید مکانیزمی برای تضمین تقاضا وجود داشته باشد. به این صورت که اگر بنگاهی در یک وزارتخانه دولتی نسبت به یک فناوری اعلام نیاز می‌کند باید صراحتاً بیان کند که فناوری مذکور با فلان استانداردها را با این قیمت مشخص خریداری می‌کنم. بنابراین این طور نباشد که یک شرکت دانش بنیان با بنیه مالی ضعیف، روی این نیاز سرمایه‌گذاری کند و بعد ببیند آن تقاضا وجود ندارد.

قاضی نوری در باره اینکه تضمین بازار خرید محصولات شرکت‌های دانش بنیان چگونه حاصل می‌شود، گفت: این تضمین ناشی از قراردادهای بلند مدت و وجود ضمانت نامه‌های بانکی است. اما چون بانک‌ها در این حوزه چندان علاقه به فعالیت ندارند، صندوق نوآوری و شکوفایی و صندوق‌های خطر پذیر ما در این حوزه باید فعال شوند و این اتصال بین تولید کننده و مصرف کننده را انجام دهند. برای مثال اگر وزارت نفت بخواهد یک دکل نفتی چینی بخرد به راحتی این کار را می‌کند و پس از آن است که بانک چینی به شرکت سازنده وام می‌دهد. قسط این وام را هم ما به تدریج از محل درامدها به بانک چینی می پردازیم.

وی ادامه داد: ولی اگر بنا باشد این دکل از داخل تهیه شود آن شرکت دخلی یا باید خودش سرمایه‌گذاری کند یا وزارت نفت به این شرکت پیش پرداخت می‌دهد که بعد معلوم نیست ساخته شود یا نه، در این وضعیت طبیعتاً وزارت نفت علاقه به چنین داد و ستدی ندارد. بنابراین در این میان نهادهای مالی باید شرکت‌های دانش بنیان را تامین مالی کنند و بعد از ابزار‌های قدرتشان برای اینکه وزارتخانه  مصرف کننده و تقاضا کننده را پای کار بیاورند، استفاده کنند.

دبیرستاد توسعه فناوری‌های نرم، معاونت علمی ریاست جمهوری در پاسخ به اینکه با توجه به مساله تحریم‌ها و افزایش نرخ ارز، نمایشگاه‌های تقاضا محور تا چه اندازه می‌تواند به خودکفایی کشور کمک کند، گفت: اگر تقاضاهایی که در این نمایشگاه‌ها مطرح می‌شوند، واقعی باشند و به صورت صوری و در راستای رفع تکلیف نهادهای دولتی نباشد در امر خودکفایی موثر خواهد بود. اما زمان مشخص می‌کند که تا چه اندازه دستگاه‌های دولتی واقعاً توانسته اند نیازهای خود را خوب ارزیابی و در این نمایشگاه‌ها عرضه کنند.